zesłanie

Ewangelia

J 20, 19-23

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

Nasze spojrzenie

(…) drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Życie jest pełne lęków i obaw. Może łatwiej byłoby więc pozostać w ukryciu i jakoś je „przeczekać”?

Tylko jak długo można się chować i trwać w lękliwym oczekiwaniu na najgorsze?

Wtedy przychodzi On. Pokój wam! (…) Weźmijcie Ducha Świętego! – te kilka słów zmienia wszystko. I nie ma już strachu, nieufności, skoncentrowania na sobie. Duch Święty, który jest Ożywicielem i Pocieszycielem, przywraca wiarę w Miłość oraz uzdalnia człowieka do czynienia wielkich rzeczy. Przypomina o misji i powołaniu, jakie ma każdy człowiek, równocześnie napełniając serce takim pokojem, który zaspokaja najgłębsze jego pragnienia.

Czy pamiętam o modlitwie do Ducha Świętego?

Ewangelia

J 20, 19-23

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

Nasze spojrzenie

Św. Jan, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, przypomina nam objawienie Jezusa Chrystusa, które dokonało się w obecności apostołów. Uczniowie po Jego śmierci na Krzyżu, w trwodze o własne życie i w rozpaczy po śmierci tego, który miał śmierć zwyciężyć, ukryli się przed światem. Wtedy właśnie Chrystus przyszedł do nich, aby ukazać im swą potęgę, podnieść ich na duchu i tchnąć w nich Ducha Świętego. Przekazał Go po to, aby mogli po całym świecie głosić Prawdę, w imię Tego, który pokonał śmierć, umocnieni Duchem, który odtąd stale im towarzyszył, aby umocnieni Jego mocą nigdy nie zwątpili w Bożą naukę i poprzez którego otrzymali moc uleczania dusz ludzkich.